Jest sobie taki film Za rok, za dzień, za chwilę.... Kiepski film.
Ciekawy z dwóch powodów. Po pierwsze, dialogi napisali Andrzej
Waligórski i Jan Kaczmarek (a Waligórski nawet miał rolę mówioną, jako
głos w słuchawce. Jest to jeden z dwóch epizodów filmowych w życiu
Waligórskiego, bo napisał również słowa do śpiewanego w innym okropnym
filmie, Czerwone berety, Marszu wojsk desantowych*).

A po drugie, główną bohaterką filmu jest, cytuję,
Wanda Borejkówna, młoda Nowozelandka polskiego pochodzenia, przybywająca
do ojczyzny swego ojca, by wziąć udział w konkursie skrzypcowym im.
Henryka Wieniawskiego w Poznaniu.

W _Poznaniu_! Wszystko pasuje.

Zdaje się wyrosło kolejne zadanie pisarskie (oprócz trylogii o
pastowanej Laurze).

pzdr

TRad

* Nie odmówię sobie przyjemności przytoczenia fragmentu (nadawałby się
do konkursiku, no ale one zdechły ze starości):

Gdy wrogi kraj łunami się zabarwia,
gdy słychać strzały i wybuchów huk,
to właśnie my, bo nas Ludowa Gwardia
uczyła mądrych partyzanckich sztuk.

W dniu 2010-11-01 00:22, Tomasz Radko pisze:

> A po drugie, główną bohaterką filmu jest, cytuję,
> Wanda Borejkówna,
[ciach]
> W _Poznaniu_! Wszystko pasuje.

> Zdaje się wyrosło kolejne zadanie pisarskie (oprócz trylogii o
> pastowanej Laurze).

Czy ja wiem, czy _kolejne_? Laura tez pasuje do Jeżycjady ;)


--
bans